
Αυτά δεν είναι δυο απλά καλτσάκια. Τα όμορφα αυτά πλεγμένα σοσονάκια έχουν μια πολύ βαριά ιστορία.
Η Έντα τα έπλεξε όταν ήταν κρατούμενη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπέργκεν - Μπέλσεν , θέλοντας να τα δώσει στη Ρέινα όταν θα ξαναβρίσκονταν.

Τα καλτσάκια που έπλεξε η Έντα για την κόρη της ήταν πολύ μικρά. Κατά πάσα πιθανότητα είχε στο μυαλό της το μωρό που άφησε πίσω της, χωρίς να σκεφτεί ότι στα χρόνια που πέρασαν ώσπου να ξαναβρεθούν θα είχε μεγαλώσει τόσο. Η Έντα της τα έδωσε όταν επιτέλους ξανασυναντήθηκαν, αλλά τα καλτσάκια ήταν πολύ μικρά για τη Ρέινα.
Το να πλέξει αυτά τα καλτσάκια όταν δεν ήξερε καν αν θα έβλεπε ποτέ ξανά την κόρη της αποτελεί μια σπαρακτική πράξη, που ταυτόχρονα δείχνει ελπίδα και θάρρος. Τι άλλο κρατούσε την Έντα ζωντανή εκτός από τη σκέψη ότι θα ξανάσμιγε με το παιδί που είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει;
Αυτά τα όμορφα πλεγμένα σοσονάκια έχουν μια πολύ βαριά ιστορία.
Το πλέξιμο των σοσονιών ήταν και μια στρατηγική επιβίωσης – ένας τρόπος για να περνά η Έντα τις αγωνιώδεις ώρες της καθημερινότητας του στρατοπέδου. Είναι πιθανό πως αντάλλαξε τις ανεπαρκείς μερίδες του φαγητού της για το νήμα που χρειάστηκε, πράγμα που αποδεικνύει την αφοσίωσή της στο παιδί της.

Αυτό το άλμπουμ δημιουργήθηκε από έναν εκπαιδευτή πυροβολικού της RAF (Βρετανικής Βασιλικής Αεροπορίας), ο οποίος τεκμηρίωσε την κατάσταση που οι σύμμαχοι βρήκαν στο στρατόπεδο του Μπέργκεν - Μπέλσεν Οι φωτογραφίες και τα σχόλιά του μας δίνουν μια εικόνα της φρίκης που πρέπει να αντιμετώπισε η Έντα κατά τη διάρκεια της κράτησής της εκεί.
Αυτά τα τρία δαχτυλίδια ανακαλύφθηκαν στο Μπέργκεν - Μπέλσεν μετά την απελευθέρωσή του.Το ένα φέρει την επιγραφή «Miers» και την ημερομηνία 11 Νοεμβρίου 1939, ενώ η ασημένια βέρα έχει τετράγωνο σχέδιο. Αν και ξέρουμε ότι τα μάζεψε ένας από τους στρατιώτες που απελευθέρωσαν το στρατόπεδο, δεν υπάρχει καμία πληροφορία για το σε ποιους ανήκαν κάποτε.






