Ο Δανιήλ (Ντάνυ) Μπεναχμίας γεννήθηκε το 1923 στη Θεσσαλονίκη, όπου και μεγάλωσε. Γονείς του ήταν ο Μάρκος και η Εριέττα. Ο Ντάνυ και η οικογένειά του είχαν ιταλική υπηκοότητα, καθώς αυτό είχε διεκδικήσει ο πατέρας του για την οικογένεια Μπεναχμία το 1912, μετά την ενσωμάτωση της Θεσσαλονίκης στο ελληνικό κράτος. Κατά την περίοδο του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου (1940-1941), όλοι οι Ιταλοί πολίτες τέθηκαν υπό κράτηση.

Απελευθερώθηκαν την άνοιξη του 1941, μετά τη ναζιστική εισβολή και επέστρεψαν στη Θεσσαλονίκη. Από εκεί οι Μπεναχμία κατέφυγαν στην Αθήνα, τον Μάρτιο του 1943, όταν άρχισαν οι εκτοπισμοί. Τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, η οικογένεια κρύφτηκε.

Ο Ντάνυ Μπεναχμίας με την κόρη του εξαδέλφου του, Καίτη Ρούμπεν, στις αρχές της δεκαετίας του 1950.

Δυστυχώς, η οικογένεια προδόθηκε, άγνωστο από ποιον, με αποτέλεσμα να τους ανακαλύψουν οι Γερμανοί τον Μάρτιο του 1944. Τους συνέλαβαν και τους φυλάκισαν στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου, 8 χλμ έξω από την Αθήνα. Εκεί έμειναν έναν μήνα πριν τελικά εκτοπιστούν στο Άουσβιτς. Οι γονείς του Ντάνυ δολοφονήθηκαν αμέσως μετά την άφιξη, ενώ ο ίδιος επιλέχθηκε για μια εξαιρετικά δύσκολη εργασία – έγινε μέλος των Ζοντερκομάντο .

In this short clip, Daniel recalls what he saw and thought when he arrived in Auschwitz.

"Η οικογένεια Μπεναχμίας ανακαλύφθηκε και στάλθηκε στο Άουσβιτς, όπου οι γονείς του Ντάνυ δολοφονήθηκαν κατά την άφιξή τους".

1923

Τα μέλη του Ζοντερκομάντο (ειδική μονάδα εργασίας) ήταν σχεδόν αποκλειστικά νέοι Εβραίοι κρατούμενοι και η αποστολή τους ήταν η απομάκρυνση των νεκρών σωμάτων από τους θαλάμους αερίων και η αποτέφρωσή τους στα κρεματόρια. Ήταν εξαιρετικά δύσκολο να επιζήσει κάποιος από αυτούς – οι Γερμανοί τους δολοφονούσαν σε τακτική βάση, καθώς ήξεραν τι γινόταν ακριβώς στα στρατόπεδα θανάτου.

Daniel talking about immediately after liberation and the impact it had on him

Ο Ντάνυ στάλθηκε στους Ζοντερκομάντο, στις ομάδες εγκλείστων που έκαναν την πολύ δύσκολη εργασία της απομάκρυνσης των νεκρών από τους θαλάμους αερίων και τα κρεματόρια.

In this post-war interview, Daniel summarises what happened to his family during the Holocaust and how he ended up working in the Sonderkommando.

Παρόλα αυτά, ο Ντάνυ κατάφερε να επιζήσει. Καθώς τα σοβιετικά στρατεύματα πλησίαζαν τον Ιανουάριο του 1945, οι Ναζί εκκένωσαν το Άουσβιτς και οδήγησαν τους κρατούμενους σε μια Πορεία Θανάτου ως το στρατόπεδο του Μαουτχάουζεν στην Αυστρία. Στη συνέχεια ο Ντάνυ στάλθηκε στο Έμπενζεε (υποστρατόπεδο του Μαουτχάουζεν) πριν τελικά απελευθερωθεί από τα αμερικανικά στρατεύματα τον Μάιο του 1945. Η πλειοψηφία των ανθρώπων στη θέση του Ντάνυ είχαν δολοφονηθεί και οι ατομικές τους ιστορίες είχαν χαθεί για πάντα, γεγονός που κάνει την επιβίωσή του ακόμη πιο αξιοσημείωτη. Μετά τον πόλεμο, ο Ντάνυ επέστρεψε στην Αθήνα. Παντρεύτηκε και μετακόμισε με τη γυναίκα του στην Αμερική, όπου σπούδασε χημεία στο UC Berkeley. Πέθανε στις 22 Οκτωβρίου 1994.