Eda's Journey

Scroll the right hand column to explore the map, geographical boundaries are taken from present day and may differ from historical records.

Eda de Botton was born in Thessaloniki in the early 1920s.

She lived in the city with her husband, Alvertos, and gave birth to a daughter, Reina, in 1942.

THESALLONIKI

Portrait of Reina Siakki, 1944. JMG copyright.
Sister Joseph (centre) with Reina (right), Thessaloniki, 1984.Image copyright: ‘A child in the ghetto of Thessaloniki’, Athens, 1997, Nina Nachmia-Kokkalidou, Reina Gilberta. JMG copyright.

Shortly after their daughter was born, conditions imposed by the Nazis meant the family had to flee. Alvertos went to the mountains where he joined the resistance movement, Reina was sent to a Catholic convent where she would be safe, and Eda was confined in the ghetto, before being transported from there to Bergen-Belsen concentration camp in 1944.

Shortly after Eda’s daughter was born, conditions imposed by the Nazis meant the family had to flee

BERGEN-BELSEN

Incredibly, Eda survived her time at Bergen-Belsen and was reunited with her daughter in Paris in 1946. She then returned to Greece, where she lived until her death in 1990.

Daniel Bennahmias

Julie Weiss

Julius Feldman

Daniel Bennahmias
Julie Weiss
Julius Feldman
Previous
Next
ABOUT
TERMS
Resources
en_GBEnglish
elGreek en_GBEnglish

HOME

ABOUT

TERMS

Resources

Μπέργκεν-Μπέλσεν

Το στρατόπεδο Μπέργκεν-Μπέλσεν στη βόρεια Γερμανία ιδρύθηκε το 1940 ως στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου. Το 1943 παραδόθηκε στα SS και έγινε «στρατόπεδο κράτησης», κυρίως για Εβραίους κρατούμενους, αν και φυλακίστηκαν επίσης Ρομά, Μάρτυρες του Ιεχωβά, ομοφυλόφιλοι, πολιτικοί κρατούμενοι και εγκληματίες. Λόγω των συμμαχικών δυνάμεων που πλησίαζαν τα στρατόπεδα, ο πληθυσμός του Μπέργκεν-Μπέλσεν αυξήθηκε από περίπου 7.300 σε πάνω από 90.000 μεταξύ Ιουλίου 1944 και Απριλίου 1945. Οι ήδη απάνθρωπες συνθήκες επιδεινώθηκαν, με τις ασθένειες να εξαπλώνονται γρήγορα. Όταν τα βρετανικά στρατεύματα απελευθέρωσαν το Μπέργκεν-Μπέλσεν στις 15 Απριλίου, βρήκαν 53.000 αιχμαλώτους, η πλειονότητα των οποίων ήταν αδυνατισμένοι και υπέφεραν από ασθένειες. Όπως τεκμηριώνεται στη διάσημη εκπομπή του Richard Dimbleby, χιλιάδες νεκρά σώματα κείτονταν άταφα στο έδαφος. Άλλοι 13.000 πέθαναν τις ημέρες μετά την απελευθέρωση. Τελικά, περισσότεροι από 70.000 άνθρωποι δολοφονήθηκαν εκεί.

γκέτο

Τα γκέτο ήταν ειδικά επιλεγμένες περιοχές, όπου οι Εβραίοι αναγκάζονταν να ζήσουν. Με αυτό τον τρόπο διαχωρίζονταν από το κοινωνικό σύνολο και ελέγχονταν. Ο αρχικός στόχος των Ναζί να οδηγήσουν τους Εβραίους έξω από τη Γερμανία έπρεπε να επανεκτιμηθεί μετά την εισβολή στην Πολωνία και το ξέσπασμα του πολέμου. Εκατομμύρια Εβραίων που ζούσαν στις κατεχόμενες από τους Ναζί περιοχές συγκεντρώθηκαν σε γκέτο. Την άνοιξη του 1940 οι Ναζί ίδρυσαν γκέτο στις μεγαλύτερες πόλεις της Πολωνίας. Η ίδρυση των γκέτο ήταν ένα προσωρινό μέτρο για τον έλεγχο και τον διαχωρισμό των Εβραίων από το κοινωνικό σύνολο, ενώ η ναζιστική ηγεσία στο Βερολίνο εξέταζε επιλογές για να πραγματοποιήσει την οριστική απομάκρυνση του εβραϊκού πληθυσμού από τη Γερμανία.

αντιστασιακό κίνημα

Η αντίσταση στον ναζισμό περιελάμβανε την αντίσταση από άτομα και ομάδες σε κάθε χώρα της κατεχόμενης Ευρώπης. Ποικίλλει από την ενεργό αντίσταση έως την πνευματική αντίσταση ακόμη και την τεκμηρίωση των εγκλημάτων.

Bergen-Belsen

The Bergen-Belsen camp in the north of Germany was established in 1940 as a prisoner of war camp. In 1943 it was handed to the SS, and it became a ‘detention camp’, primarily for Jewish prisoners, although Roma people, Jehovah’s Witnesses, gay men, ‘asocials’ and criminals were also imprisoned. Due to the Allied forces approaching other camps, the population of Bergen-Belsen grew from approximately 7,300 to over 90,000 between July 1944 and April 1945. Already inhumane conditions deteriorated, with diseases spreading rapidly. When British troops liberated Bergen-Belsen on 15 April, they found 53,000 prisoners, the majority of whom were emaciated and suffering from disease. As documented in Richard Dimbleby’s famous broadcast, thousands of dead bodies lay unburied on the ground. Another 13,000 died over the days following the liberation. Ultimately, more than 70,000 people were murdered there.

Ghetto

Ghettos were specially selected areas where Jews were forced to live; where they were segregated, controlled, and dehumanised. The Nazis’ original aim to force Jewish emigration from Germany had to be reassessed after the invasion of Poland and outbreak of war. The millions of Jews living in Nazi-occupied areas were instead concentrated into ghettos. In spring 1940 the Nazis established ghettos in the larger towns and cities across Poland. The establishment of ghettos was a provisional measure to control and segregate Jews while the Nazi leadership in Berlin deliberated upon options to realise their goal of removing the Jewish population form Germany.

Resistance Movement

Resistance to Nazism included opposition by individuals and groups in every country in Nazi-occupied Europe and varied from active resistance to spiritual resistance to documenting what was happening.

Deportation

The Nazis planned the mass-deporation of European Jews to extermination camps in German-occupied Poland. The Jews were forced to gather at local sites, such as a synagogue or town square, and then crammed onto freight or passenger trains, with limited or no food or sanitary conditions. Journeys often lasted several days, and sometimes they took a few weeks. Many of those packed onto these trains died during the journey to the camps through starvation or overcrowding.